دیوان سودمند

سلام ای نا رفیق ، پست
پیامم داده بودی تا
برایت نامه بفرستم
نگفتی گوگلی ؟؟……
یا ، مامن ات یاهوست.

نمی بینم دگر
روی تورا در
صفحه فیس بوک
بگوعکست هنوز آنجا
همان تصویر وهم آلوست .

شنیدم محسن بیچاره را
آخر ، خرش کردی؟
بد کردی.
شنیدم گفته ای او
احمق و هالوست؟

ومن را
دیو اکوان خوانده ای
در جمع
و گفتی این زبل خان
صاحب جادوست.

تو خود را
جا زدی
یک دختر زیبا
که ارث مادرش
بالا تر از پاروست.

نزن بر طبل بیدردی
نکن با مردمان ،
این گونه نامردی
بدان آخر حساب کار تو
با عقرب و زالوست

برو اندی به حال خویشگریان شو
از این اعمال خود
قدری پشیمان شو
بدان درد تو را
این بهترین داروست.

گشته غوغا میان کی ، با کی

ماه شب تاب  و کرمک ، خاکی؟

آنکه جانش ز تیرگی، آجین         

بوده از آن منیر شب ، شاکی

که چرا بی اجازه می تابی           

بر شب  تیره ام ، به  چالاکی

نور تو می کند ، مرا رسوا        

هرچه  زشتی و آنچه  نا پاکی

چشم من تیره از سیاهی ها       

جان تو روشن است و افلاکی

کار من طعمگی به دریا شد       

کار تو صیدِ عشق و سماکی

می برم رنج  وغصه مینوشم    

می رسم عاقبت من  به هتاکی

الغرض  عقده ها گشودندم    

 در مقام راوی  و حاکی